Paradoks przy wyborze zawodu, który będziemy wykonywać w przyszłości, polega często na regułce z kreskówki : „Nie wejdziesz do wody, dopóki nie nauczysz się pływać!. Narzekamy, że dzieci nie potrafią zacerować skarpetki, naprawić zamek w drzwiach, czy ugotować sobie obiad. A jak mają to potrafić gdy ich tego nie nauczymy.  Może więc zanim wybierzemy studia na medycynie lepiej popracować w szpitalu jako wolontariusz. Napatrzeć się na chorobę drugiego człowieka i poznać jak będziemy na to reagować. Podobnie jest z politechniką. Wiemy powszechnie że ludzie po politechnice nie mają żadnych problemów ze znalezieniem pracy. Ich pensje są wielokrotnie wyższe niż młodzieży, która kończy uczelnie prywatne czy uniwersytety. Zresztą niedawno sama się o tym przekonałam gdy syn znajomej - informatyk jedyne  co umiał znaleźć po studiach to praca w policji. Okazało się, że nie potrafi on nawet strony internetowej zrobić, coś co robią dzieci w podstawówce. Jak wyzwolić w dzieciach zamiłowanie do zawodów politechnicznych.
Przede wszystkim skończyć z mitem, że matematyka, fizyka, chemia jest jak nauką o diabłach, a maturę z tych przedmiotów trzeba ściągnąć. Przedmioty te wymagają systematyczności. Dziecko łatwo to zrozumie, gdy zrozumie że nie wolno przechodzić na wyższy level, jak nie opanujesz poprzedniego poziomu.
Poza tym poznawanie techniki. Kiedyś było w Warszawie Muzeum Techniki, dziś mamy wspaniałe Centrum Nauki Kopernik. W tym tygodniu będzie tam otworzony specjalny dział by przybliżyć dzieciom zasady mechaniki, konstrukcji, majsterkowania http://www.kopernik.org.pl/wystawy/majsternia/ . Nauka przez zabawę. Od tego najlepiej zacząć edukację i przyszły zawód naszego dziecka.
W końcu może czas wejść z nim na basen i zacząć uczyć pływać.